An itibariyle hayatım durmuş, hiçbir şekilde hiçbir yöne doğru ilerlemiyor ve bense ne yapacağımı bilmiyorum. Sevdiğim işleri yapmaya çalışıyorum fakat istediğim sonuçları elde edemiyorum. Evet aklımda fikirler var ama onları uygulamak çok fazla zaman istiyor, bense bunu gerçekleştiremeyecek kadar bitkin hissediyorum. Halbuki çok bir şey de yaşamadım. Kendimi o kadar çaresiz ve o kadar tembel hissediyorum ki… Gerçi boşa olduğunu da düşünmüyorum bu hislerin. Eskiden karşıma çıkan her şeyi dener, bildiklerimi paraya dökmek için binbir takla atardım. Tamam hiçbiri işe yaramazdı belki fakat en azından vazgeçmezdim. Bir yol kapalıysa dönüp başkasını denerdim. Şuansa karşıma çıkan her engel yavaş yavaş motivasyonumu düşürüyor. Ki zaten çok da kalmadı geriye. O yüzden her günüme az da olsa motive başlamak için kendimi ikna etmeye çalışıyor, ardından da gün içerisindeki saçmalıklarla daha ilk birkaç saatte bunu kaybediyorum.

Açıkçası başaracağıma inanıyorum. Gelecekteki çok da uzak olmayan bir zamanda bugünlere, bu yazdıklarıma bakıp kendime nasıl bu durumdan çıktığımı hatırlatarak ilerideki başarılı kişiye mutlu olmak için bir sebep bırakmak zaten bunu yazma amacım. Bir de şu anki halimi bir şekilde bir yere kaydetmek. Her neyse, ben gidip biraz daha kafa dağıtmaya çalışayım. Zaten son birkaç haftadır en çok yaptığım aktivite bu ama böyle devam etmeyecek. Bir gün uğraştığım onca şeyden birisi başarılı olacak ve o noktadan itibaren her şey genel olarak iyiye doğru gidecek. O yüzden o güne kadar uğraşmaya devam. “Fighting kankam”!